«Το γράμμα ε»… μια ταινία από τα παιδιά της Στ΄ τάξης
Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, όλοι οι Έλληνες και οι υπόλοιποι Χριστιανοί των Βαλκανίων υπέφεραν από τις διακρίσεις εις βάρος τους, από τις απαγορεύσεις, από τους τεράστιους φόρους που έπρεπε να καταβάλλουν, τις σφαγές, τις αιχμαλωσίες, το παιδομάζωμα, τα βασανιστήρια.
Μιας και οι Τούρκοι ασχολούνταν περισσότερο με τις στρατιωτικές κατακτήσεις επέτρεψαν να ασχολούνται με τη διοίκηση οι Έλληνες και αναγνώρισαν μια μικρή αυτονομία στις κοινότητες, ώστε να εξασφαλίζουν την είσπραξη των φόρων με λιγότερο κόπο. Οι Έλληνες απ’ την μεριά τους κατάφεραν να διατηρήσουν τη γλώσσα, τη θρησκεία και τις παραδόσεις τους και να αναπτύξουν τη ναυτιλία, ειδικά μετά την ήττα των Οθωμανών στους Ρωσοτουρκικούς πολέμους. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες η οθωμανική αυτοκρατορία γρήγορα οδηγήθηκε σε παρακμή ενώ αντίθετα ευνοήθηκε το ελληνικό εμπόριο. Οι Έλληνες ταξιδεύουν, εμπορεύονται, ιδρύουν πόλεις, κερδίζουν πλούτη, μαθαίνουν να μάχονται, έρχονται σε επαφή με τις επαναστατικές ιδέες της Ευρώπης. Απ’ την άλλη το όραμα του Ρήγα Φεραίου για συνεργασία όλων των υπόδουλων βαλκανικών λαών, την απελευθέρωσή τους και τη δημιουργία ενός κράτους, όπου θα κυριαρχούσε η ελληνική γλώσσα και η παιδεία αλλά και ο πύρινος λόγος του ξεσήκωναν τις καρδιές τους. Κάπως έτσι ξεκινά η πνευματική αναγέννηση του υπόδουλου Έθνους.
Αυτά κι άλλα πολλά διαβάσαμε φέτος στο μάθημα της Ιστορίας μας. Μελετήσαμε τις πηγές, ψάξαμε πληροφορίες, είδαμε ντοκιμαντέρ, ερευνήσαμε στο διαδίκτυο και αναρωτηθήκαμε πώς θα θέλαμε να αποδώσουμε όλα αυτά που μάθαμε. Οι ιδέες έπεφταν βροχή. Απαγγελία ποιημάτων; θεατρικό; Παρουσίαση; Τραγούδια;
Και τότε μας ήρθε η ιδέα: Γιατί δεν γυρίζουμε ταινία;
Στρωθήκαμε στη δουλειά και αναλάβαμε ρόλους. Άλλος να ηχογραφήσει, άλλος να «παίξει», έπρεπε να γραφτούν τα κείμενα, να βρεθούν αντικείμενα και μικροέπιπλα, τα κοστούμια, οι φουστανέλες και τα τσαρούχια, τα υφάσματα, τα όπλα των αγωνιστών. Επιστρατεύτηκαν γονείς, γιαγιάδες, δάσκαλοι. Ψάξαμε στην αποθήκη του σχολείου, στα πατάρια των σπιτιών μας, στο σπίτι στο χωριό, ρωτήσαμε στον πολιτιστικό σύλλογο…
Βρήκαμε την άκρη και αρχίσαμε! Ο τίτλος μας; «Το γράμμα ε(έψιλον)»…όπως λέμε Επανάσταση, Ελευθερία, Ελλάδα, Έλληνες, ελληνικός πολιτισμός…
Δύσκολη δουλειά και οι συνθήκες όχι πολύ ευνοϊκές. Το σχολείο δεν είναι κινηματογραφικό στούντιο κι εμείς δεν είμαστε ηθοποιοί. Αλλά δώσαμε τον καλύτερο εαυτό μας. Δεν είμαστε σεναριογράφοι αλλά βασιστήκαμε στη συνεργασία μας. Δεν είμαστε σκηνοθέτες αλλά πατήσαμε στο μεράκι μας. Δεν είμαστε σεναριογράφοι αλλά διαβάσαμε, ασχοληθήκαμε, δεν τα παρατήσαμε στην πρώτη δυσκολία.
Η ταινία μας δεν είχε ηρωικές μάχες, ούτε ζητωκραυγές και τυμπανοκρουσίες. Ήταν η προσπάθειά μας να αποδώσουμε τις μορφές των πρωτεργατών της Ελευθερίας μέσα από τα κείμενά τους και την εξιστόρηση της τοπικής ιστορία μας στην αληθινή της διάσταση.
Ποια είναι αυτή θα ρωτήσετε.
«Ο δρόμος για την κατάκτηση της ελευθερίας είναι η γνώση της αλήθειας που την κερδίζουμε στο σχολείο και στο περιβάλλον μας, με τη σωστή παιδεία».
